การเดินทางของใจที่เที่ยงแท้
- รายละเอียด
- หมวด: LanDharma
การเดินทางของใจที่เที่ยงแท้
เมื่อหัวใจได้ปักมั่นว่าต่อไปนี้จะตั้งหน้าทำความดีและหมั่นสร้างบารมีบุญกุศล ขอจงมีความหนักแน่นอดทนและรักษาเส้นทางเดินของใจที่เที่ยงไว้ให้มั่น
หลุมบ่อ ขวากหนาม หรืออุปสรรคนานาที่เกิดขึ้นมาในแต่ละวัน หาใช่สิ่งที่จะมาขัดขวางหรือกางกั้น จนทำให้ท้อถอยหรือเลิกล้มความตั้งใจเสียกลางคัน แต่คือแรงลมที่คอยมาช่วยผลักดันว่าวให้ลอยสูงขึ้นอันจะทำให้ชีวิตของเราสูงส่งก้าวหน้ายิ่งขึ้นไปกว่าเดิม
บุคคลใดที่หัวใจกลัวบาปกลัวกรรมและรักในบุญกุศลเป็นตั้งแต่เด็ก นับจากนี้ย่อมถึงเวลาแล้วที่จะต้องเอาจริงในเส้นทางของบุญกุศล แต่ก่อนนั้นเราอาจเป็นคนหนึ่งที่วิ่งตามกระแสกิเลสของสังคม จนหัวใจของเราด้านชาและทุกข์ระทมจนแทบเกินจะเยียวยา
อย่ารอเวลาจนชีวิตต้องผิดหวัง ล้มเหลว หรือเจ็บป่วยเสียก่อนจึงจะเข้าวัดหรือสนใจธรรมะ เพราะชีวิตไม่มีอะไรแน่นอนไม่รู้ว่าความตายจะมาถึงวันไหน บางคนป่วยเป็นมะเร็งหมอบอกว่าจะอยู่ได้อีกห้าปีจึงจะตาย แต่กลับเดินข้ามถนนแล้วถูกรถชนตายหลังจากคำพูดของหมอเพียงสามเดือน
ชีวิตของมนุษย์เรานี้ช่างน้อยนัก หากมีชีวิตอยู่ได้จนอายุห้าสิบปี ก็เท่ากับเวลาในสวรรค์ชั้นจาตุมมหาราชิกาชิกาเพียงหนึ่งวันเท่านั้น หากอายุยืนยาวไปจนถึงหนึ่งร้อยปี ก็เท่ากับหนึ่งวันสุขาวดีแห่งเทวดาชั้นดาวดึงส์
แต่เป็นเพราะช่วงเวลาสามสิบปีมานี้ เราอยู่ในช่วงที่ผู้คนต่างถูกพัดจมลงอยู่ในกระแสของมารผู้มีอิทธิพลแสนยิ่งใหญ่ ใครใจบุญใจกุศลหรือชอบวัดวา จึงกลายเป็นโง่คนต้อยต่ำดูเป็นของชาวบ้านและน่าอาย คนไปคาราโอเกะเข้าผับกินเหล้าหัวเราะร่าเดินอย่างสง่าผ่าเผยเข้าไป ส่วนคนที่ไปวัดต้องคอยหลบซ่อนเหมือนผู้ร้ายย่องเบาเพราะกลัวใครจะเห็นแล้วมีคำถามว่าไปทำไม
ต้องเป็นนักการเมืองผู้ยิ่งใหญ่ ข้าราชการผู้มียศมีเกียรติ หรือนักธุรกิจที่ร่ำรวยแม้จะขาดคุณธรรมสักปานใด จึงจะเป็นที่นิยมยกย่องพินอบพิเทากันโดยไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจ เพราะเป็นยุคที่ยกเอาวัตถุเป็นใหญ่เอาเงินทองเป็นพระเจ้าเหนือกว่าคุณธรรมความดี
ยังไม่สายเกินไปที่จะฟื้นฟูศีลธรรมคุณธรรมเพื่อดำรงค้ำจุนโลก ถ้ายังเอาเกียรติเอายศเอาอำนาจเอาเงินเป็นใหญ่ แม้จะยิ่งใหญ่แค่ไหน สักวันหนึ่งเมื่อหมดบุญหมดวาสนาก็ต้องพบกับความโศกเศร้าและมีน้ำตานองหน้า
สำหรับบุคคลใดที่จิตเดิมมีพื้นแห่งความดีงามสั่งสมมา จงอาศัยเวลาที่มีอยู่เพียงเล็กน้อยในมนุษยโลกนี้ เร่งรีบทำความดีและสร้างสมบุญบารมีให้เหนือกว่าการแสวงหาลาภยศเงินทองอันเป็นของนอกกายไม่มีความจีรังยั่งยืน
หากดวงจิตส่วนลึกหรือจิตใต้สำนึกของเรามีความเชื่อมั่นว่ามีชาติก่อนชาติหน้า จงเพิ่มพูนสร้างเสริมความเลื่อมใสศรัทธาของตนให้ยิ่งขึ้นอย่าหวั่นไหว ใครจะว่าไม่มีชาติหน้าก็จงปล่อยให้เขาว่ากันไป ส่วนเราจะขอทำบุญสร้างกุศลให้สุขใจแล้วค่อยไปพิสูจน์กันตอนตาย
ความเลื่อมใสศรัทธาเช่นนี้ท่านเรียกเป็นภาษาบาลีว่า “อริยทรัพย์” เป็นทรัพย์ภายในที่ไม่ใช่จะเกิดขึ้นในใจของใครได้ง่ายๆ คนที่ไม่เชื่อในความดีและบุญกุศลใจของเขาย่อมยากจนทางจิตใจ เมื่อร่างกายแตกดับจิตวิญญาณเข้าสู่ภพหน้าเขาจะพบกับความยากจนยิ่งกว่า แม้ว่าในโลกมนุษย์เวลานี้เขาจะเป็นมหาเศรษฐีกี่พันล้านก็ตาม
หากดวงจิตใดที่มาสู่การปฏิสนธิในชาตินี้ เป็นดวงจิตที่มีหิริโอตตัปปะและชอบทำบุญให้ทานมาอย่างสูง จงให้ความสำคัญกับการเดินทางของใจที่เที่ยงแท้ต่อการสร้างบารมีต่อไป เพราะนั่นคือปณิธานและหลักชัยของดวงจิตของเราก่อนมาจุติในโลกมนุษย์
สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องลำบากใจไม่น้อยในการที่จะกล่าว แต่ก็จำเป็นต้องกล่าวไว้เพื่อประโยชน์ของใครบางคนที่มีบุญบารมีเก่าแล้วเข้ามาพบข้อความเหล่านี้ ความทุกข์ความบีบคั้นของกระแสโลกที่กำลังเผชิญและงงงวยกับชีวิตของตัวเองมานานปี จะได้อาศัยข้อความเหล่านี้เป็นแสงส่องนำทางให้ได้พบชีวิตใหม่สมตามเจตนาจิตดวงเดิมก่อนจะมาปฏิสนธิในครรภ์มารดา
ขอให้ผู้ที่มีบุญบารมีจงพากันรักษา “การเดินทางของใจที่เที่ยงแท้”ไว้ให้มั่น จะสับสนหม่นหมองหรืออ้างว้างสักกี่ครั้งกี่หน ก็ขอจงอดทนแล้วปาดน้ำตาก้าวเดินต่อไปอย่าหวั่นไหว
สำหรับบุคคลเช่นนี้จงมีคติในชีวิตว่า การมีชีวิตอยู่ในโลกมนุษย์นี้ไม่ใช่เพื่อแสวงหาความสุขหรือความสบาย แต่ความตั้งใจเดิมที่เราลืมเพราะการเกิดมาเป็นทารกในชาตินี้ใหม่จึงทำให้หลงลืมไป คือลืมไปแล้วว่า แท้จริงแล้วเราตั้งใจเกิดมาสร้างบารมี ค้ำจุนพระศาสนา หรือปฏิบัติธรรมเพื่อเลื่อนภูมิชั้นของจิตต่างหาก
การเกิดมาเป็นมนุษย์เปรียบเสมือนการยืนอยู่ท่ามกลางของชุมทาง ๗ สาย ทุกชีวิตมีสิทธิ์เสมอกันที่จะเลือกเส้นทางไปสู่สัตว์เดียรัจฉาน นรก เปรต อสุรกาย หรือจะกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ใหม่ เป็นพระอริยบุคคล หรือจะไปพรหม ไปสวรรค์
ทุกคนทุกชีวิตที่เราเห็นหน้าค่าตากันอยู่ทุกวันนี้ แม้ร่างกายจะเป็นมนุษย์เหมือนกัน แต่ดวงใจภายในนั้น ยากนักที่จะหยั่งถึงว่าแต่ละคนที่เปรียบเสมือนผู้คนที่กำลังออกันอยู่ในสนามบิน สถานีหัวลำโพงหรือสถานีหมอชิตในเวลานี้นั้น เขาแต่ละคนกำลังจองตั๋วเพื่อจะมุ่งหน้าเดินทางไปสู่ทิศใดหรือภพภูมิใด
ดังนั้น สำหรับบุคคลที่รู้ว่าตนเองกำลังยืนอยู่ระหว่างชุมทางของเส้นทางทั้งเจ็ด เราก็เลือกเส้นทางที่จะรีบเร่งสร้างคุณธรรมความดีก่อนที่ร่างกายจะแตกดับไป เรื่องอะไรเล่าจะมัวเสียเวลาสร้างเวรหรือก่อกรรม เพราะหนึ่งร้อยปีในโลกมนุษย์นี้ เท่ากับหนึ่งวันในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เท่านั้นเอง
จงดำรงรักษาการเดินทางที่เที่ยงแท้ของใจไว้ให้มั่น จงหมั่นบำเพ็ญทาน ศีล ภาวนาไว้จนเป็นปกตินิสัย ในที่สุดเราก็จะเดินจนบรรลุถึงหลักชัย เพราะอานุภาพแห่งการเดินทางของใจที่เที่ยงแท้ตลอดกาล
คุรุอตีศะ
๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๗
