เช็ดน้ำตาเพื่อวันใหม่

เช็ดน้ำตาเพื่อวันใหม่

 

              เป็นเวลาเจ็ดวันแล้วที่ขบวนรถไฟสายกรุงเทพฯ – อรัญประเทศวิ่งขึ้นล่องวันละหลายเที่ยวผิดปกติอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน  โดยเฉพาะขาขึ้นมุ่งหน้าสู่ตะวันออกสถานีปลายทางอรัญประเทศนั้น  มีผู้โดยสารแน่นขนัดจนมีบางคนนั่งบนขอบหน้าต่าง และแออัดเบียดเสียดยัดเยียดกันตามทางเดินและประตูขึ้นลงจนแทบไม่มีที่ว่างให้ยืนหายใจ


              ผู้โดยสารเหล่านั้นหน้าตาไม่เหมือนคนไทย ที่เคยนั่งบนขบวนรถเหมือนวันปกติทั่วไป ส่วนใหญ่เต็มไปด้วยใบหน้าที่หมองคล้ำ มีแววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นและความสิ้นหวังอย่างเห็นได้ชัด


             บางคนต้องรีบหนีจากที่ทำงานโดยมีเสื้อผ้าติดตัวเพียงชุดเดียว  วิทยุที่แสนรักที่กว่าจะเก็บเงินซื้อมาฟังพอแก้เหงายามจากบ้านมาทำงานในสยามได้ก็ต้องใช้เวลาถึง ๓ เดือนนั้น ก็ไม่มีเวลาแม้แต่จะคว้าเอาติดตัวมาได้  ส่วนวันนี้ขณะยืนโหนอยู่บนรถไฟ  อาหารยาไส้ยังไม่ได้ตกถึงท้องเลยตั้งแต่ห้าโมงเช้าของเมื่อวานนอกจากใช้น้ำลูบท้องช่วยประทังความหิว


             มีเสียงอื้ออึงนิดหน่อยว่าตอนนี้ถึงสถานีสระแก้วแล้ว  เพราะคุณยายที่เป็นคนไทยคนหนึ่งแกพยายามจะเดินเบียดคนออกไปลงสถานีดังกล่าวแต่ก็ลงไม่ได้  ในที่สุดคุณยายคนนี้ก็ต้องติดอยู่ในขบวนไปลงสถานีอรัญฯพร้อมกับคนที่อยู่ต่างประเทศทางตะวันออกแดนไกล แล้วต้องนั่งรถย้อนกลับมาตัวจังหวัดใหม่อันเป็นวีรกรรมที่แสนขัดใจของคุณยาย


             เธอคนหนึ่งซึ่งหนีออกจากประเทศสยามในค่ำคืนที่โกลาหล จากจังหวัดหนึ่งที่มีพื้นที่ติดกับกรุงเทพฯ  บัดนี้เธอกำลังยืนน้ำตาไหลอาบแก้มพร้อมสะอื้นไห้ ณ ปลายทางสถานีรถไฟชายแดนแห่งนั้น


             เธอเพิ่งส่งข่าวให้พ่อกับแม่ดีใจเมื่อไม่กี่วันก่อน โดยโทรศัพท์ไปพระตะบองว่าอีกไม่เกินปีใหม่นี้เธอจะเก็บเงินที่ได้จากนายจ้าง ไปไถ่ถอนที่นาจากนายทุนให้พ่อกับแม่ได้สำเร็จอย่างแน่นอน  ขอให้พ่อและแม่จงทำใจให้สบาย


             แต่บัดนี้ความหวังของเธอพังทะลาย  เธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะก้าวขาเดินจากสถานีรถไฟเพื่อข้ามฝั่งเข้าสู่ปอยเปต   จนกระทั่งมีมืออันหยาบกร้านเพราะทำงานหนักมือหนึ่ง  มาจูงมือให้เธอก้าวเดิน.. เพื่อนร่วมชาติที่แววตาเหม่อลอยแต่ยังเข้มแข็งและมีสติดีกว่าเธอคนหนึ่งนั่นเอง!


             เธอคิดถึงนายจ้างที่อยู่เมืองไทยว่า ต่อไปนี้จะต้องเข็ญรถเข็ญเพื่อส่งของเองด้วยความทุลักทุเลทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน มีแต่ใช้คนอื่น  เจ้านายของเธอจะเบาหวานขึ้นจนเป็นลมหน้ามืดเพราะไม่เคยชินกับงานหนักหรือเปล่าหนอ


             ส่วนเจ้านายของเธอบัดนี้ก็คิดถึงเธอเช่นกันว่า เธอจะข้ามชายแดนกลับคืนสู่บ้านเกิดเมืองนอนรึยังหนอ  จากแต่ก่อนเคยตะคอกดุด่ายามใช้งานเธอไม่ได้อย่างใจ เธอก็ไม่เคยโกรธและไม่เคยเถียงสักคำ   ถ้ารู้ว่าจะต้องเป็นแบบนี้เราจะตะคอกและดุด่าเธอให้น้อยลงกว่านั้น


             นายจ้างที่ร่ำรวยบัดนี้คิดถึงลูกน้องที่ขยันและซื่อสัตย์  นอกจากนั้นยังเป็นคนกตัญญูพยายามเก็บเงินเดือนค่าจ้างและรายได้พิเศษทุกบาททุกสตางค์ไว้ใช้หนี้ให้ผู้บังเกิดเกล้า  เมื่อเธอต้องกลับไปประเทศของตนแล้วจึงเกิดความรู้สึกว้าเหว่และไม่รู้จะใช้ใคร  เคยด่าว่าที่เธอทอดไข่ไหม้ แต่วันนี้เพิ่งค้นพบว่าตัวเองกลับเปิดเตาแก๊สแทบไม่เป็น


              มนุษย์ถูกแบ่งแยกด้วยดินแดน  เผ่าพันธุ์ วัฒนธรรมประเพณี  แต่หัวใจของมนุษย์ทุกดวงไม่เคยแตกต่างกันในเรื่องความสมหวังความผิดหวัง  ไม่ว่าเสียงหัวเราะหรือเสียงร้องไห้


             ไม่ว่าชนชาติใด ภาษาใด  เราไม่เคยแตกต่างกันเลย  ทั้งความรู้สึกที่ดีใจหรือเสียใจ ความมีมนุษยธรรมคือสิ่งที่ต้องมีประจำในหัวใจของมนุษย์คือความเมตตากรุณาจึงยิ่งใหญ่นัก


             ทุกดวงใจ โดยไม่เลือกว่าเป็นชาติ ศาสนา ภาษาใด  ต่างปรารถนาความสุข และเกลียดกลัวความทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น  ขอจงเมตตา ให้อภัย และเห็นอกเห็นใจกันต่อกันเสมอเถิด


             จะร้องไห้เสียน้ำตาเพราะความผิดหวังในเรื่องใดก็ตาม จะเป็นคนพม่า  คนจีน  คนลาว คนไทย คนกัมพูชา  ขอจงเข้มแข็งแล้วเอามือเช็ดน้ำตา โลกนี้ยังให้โอกาสและยังมีเวลา สำหรับหัวใจที่เต็มเปี่ยมด้วยความหาญกล้า  ที่พร้อมจะฟันฝ่าเพื่ออนาคตที่สดใสในเร็ววัน

 

              หากยามใดเธอทั้งหลายต้องเผชิญกับการพังทะลายแห่งความฝัน       เธออย่ายอมจำนนกับความฝันที่สลายไปแล้วเพียงแค่นั้น   ยังมีความฝันอีกมากมายให้เธอได้ฝ่าฟันเพื่อให้ถึงจุดหมายปลายทาง


              ความฝันใดที่สลายลงไปแล้ว  ก็ปล่อยให้ความฝันนั้นผ่านไปเถิด  อย่าจมอยู่กับอดีตแต่จงสร้างความหวังในครั้งต่อไป  จงปาดน้ำตาและหยุดการร้องไห้แล้วสร้างขวัญกำลังใจให้แก่หัวใจของเราดีกว่า


              เธออย่ายอมจำนนหรือยอมแพ้ต่ออุปสรรคเพียงแค่นี้  ยังมีขุนเขาอันมหึมาท้าทายเธอให้ทะลายลงรออยู่เบื้องหน้า  เธอทั้งหลายจงอย่าหมดหวังว่าเธอจะฟันฝ่าต่อไปไม่ได้

 

              หากเธอเชื่อมั่นและคิดว่าเธอจะสามารถทะลายมันลงได้  เธอก็จะทำได้จริงๆ   เพราะทุกสิ่งย่อมเป็นไปได้เสมอสำหรับหัวใจของมนุษย์ผู้ไม่กลัวน้ำตา

 

              ขอให้เธอทั้งหลายจงมีกำลังใจและดำรงไว้ซึ่งความฝันอันงดงามอยู่เสมอ  ไม่นานความฝันจะกลายเป็นความจริงในวันหนึ่งอย่างแน่นอน

 


                                                    ขอชีวิตงดงามตามที่ฝัน
                                                 ขอทุกวันเป็นวันที่สดใส
                                                 ขอทุกก้าวคือก้าวที่มั่นใจ
                                                 ขอวันใหม่ก้าวไกลไปกว่าเดิม ฯ

 

                                                                         ดาบสนิรนาม
                                                                   ๑๘  มิถุนายน  ๒๕๕๗