กลัวว่าใครจะเท่าเทียม
- รายละเอียด
- หมวด: LanDharma
กลัวว่าใครจะเท่าเทียม
คนเราทุกคนที่เกิดความเคารพนับถือบุคคลใดอย่างแท้จริงจากหัวใจ ก็เพราะเรารู้สึกว่าบุคคลนั้นมีคุณความดีหรือมีคุณธรรมยิ่งกว่าเรา เราจึงอดไม่ได้ที่จะต้องยกบุคคลนั้นไว้ให้อยู่สูงกว่าเรา การรู้สึกเทิดทูนบูชาเช่นนี้หากเกิดในหัวใจของใครแล้ว ย่อมนำความปลื้มปีติใจและเกิดภูมิคุ้มกันอันแข็งแกร่งขึ้นในตัวของคนนั้น
ความรู้สึกเคารพบูชาเช่นนี้ไม่ใช่จะเกิดขึ้นได้ง่ายในหัวใจของใคร และก็ไม่ใช่จะหาได้ง่ายๆที่ใครจะเป็นที่ตั้งแห่งความเคารพได้เช่นนั้น โดยมิใช่เป็นเพียงการประจบสอพลอจากคนที่หวังผลประโยชน์จากตน
การที่ผู้คนให้ความเคารพให้เกียรติกันโดยน้ำใสใจจริง ที่ไม่ใช่เพียงมารยาททางสังคมหรือทำด้วยความเกรงกลัวต่ออิทธิพล อำนาจ ฐานะ ยศ ตำแหน่ง จึงเป็นบรรยากาศของสรวงสววรค์ แม้ว่าในชีวิตจริงนั้น จะยังอยู่ในโลกของปุถุชนเหมือนคนทั่วไป
การที่เราจะรู้สึกเคารพนับถือใครอย่างจริงใจ ที่นับว่าเป็นเรื่องที่หาได้ยากแล้ว แต่การที่จะหาใครเป็นที่ตั้งแห่งความเคารพอย่างสนิทใจ กลับเป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่งกว่านั้นหลายเท่า
ด้วยเหตุนี้เราจึงมุ่งแสวงหาพระอริยเจ้ากันอยู่โดยทั่วไป เพื่อที่เราจะได้กราบไหว้และเคารพบูชาท่านเพื่อเป็นเนื้อนาบุญและเป็นกำลังใจในการบำเพ็ญคุณความดี
แต่ว่าโดยทั่วไปในโลกของเรานี้ ยากนักที่เราจะรู้จักพระอริยเจ้าอย่างแท้จริงได้ และบางทีแม้เราอาจได้อยู่ใกล้หรือได้พบแล้ว แต่เราก็อาจเข้าใจว่าไม่ใช่ก็ได้ นี้คือความแตกต่างกันโดยทั่วไประหว่างคนดีที่ถูกใจชาวโลก กับความดีแบบพระอริยเจ้าผู้ยืนอยู่เหนือโลก
เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น? ที่เป็นเช่นนั้น ก็เพราะชาวโลกทั้งหลายเราแสดงความเคารพกัน เพราะเกรงกลัวหรือยอมรับในยศ อำนาจ ความเป็นใหญ่ ตลอดทั้งความมีเกียรติ ความร่ำรวย หรือตำแหน่งหน้าที่เป็นสำคัญ ส่วนคุณธรรมที่แท้จริงภายในนั้น เรามองไม่เห็นด้วยสายตาของเราได้ และยิ่งถ้าบุคคลใดมีคุณธรรมภายในอย่างแท้จริง ท่านก็ยิ่งไม่ต้องการแสดงว่ามีคุณธรรมแต่อย่างใด นี้คือสาเหตุใหญ่ ที่ผู้คนทั้งหลายมักหลงผิดคิดว่ากาที่ย้อมปีกสีขาวนั้นคือหงส์อยู่เสมอ
คนที่มีคุณธรรมที่แท้จริงภายในนั้น ท่านย่อมไม่ต้องการให้ใครไปโปรโมตหรือโฆษณาว่าท่านมีความดี เพราะยิ่งท่านประกอบด้วยคุณความดีมากเพียใด ท่านก็ยิ่งประกอบด้วยหิริโอตตัปปะ รู้สึกละอายใจอย่างยิ่งที่จะแสดงความโอ้อวดต่อใครๆว่าตนเองมีความดีหรือมีความสามารถอย่างไร
ในสุภาษิตโคลงโลกนิติจึงมีบทหนึ่งกล่าวเป็นใจความว่า "แมลงป่องตัวมีพิษเพียงเล็กน้อย จะคอยชูหางโอ้อวดแสดงตนว่ามีพิษอยู่เสมอ ส่วนนาคีคือพญานาคซึ่งมีพิษร้ายแรง กลับอยู่สงบนิ่งไม่เคยแสดงอำนาจแต่อย่างใด"
คนดีในสายตาชาวโลก ย่อมปรารถนาที่จะให้ใครๆยกย่อง และมักถือตนว่าเป็นคนดีอยู่เหนือคนอื่น และที่สำคัญก็คือ ไม่ปรารถนาจะให้ใครอื่นมาได้รับการยกย่องบูชาเท่ากับตน
การกลัวว่าคนอื่นจะเท่าเทียมกับตน คือเหตุผลที่คนดีทางโลกเหล่านั้นมุ่งทำลายล้างบุคคลอื่น เพื่อขจัดคู่แข่งที่จะมาทาบรัศมีของตน หลังจากนั้นบริวารของผู้ที่ถือตัวว่าเป็นคนดีเหล่านั้นก็เกิดการล้างผลาญอีกฝ่ายหนึ่งตามมา ทั้งนี้ก็เพราะว่าต้องการที่จะเป็นคนดีที่เหนือกว่าคนอื่นอยู่เพียงคนเดียว
แต่สำหรับความดีสำหรับพระอริยเจ้านั้น ท่านดีแบบว่าไม่รู้สึกว่าตัวเองดี วิถีแห่งอริยะจะสนใจที่จะตรวจสอบความผิดความบกพร่องของตนเป็นสำคัญ ส่วนความผิดของคนอื่นนั้น หากไม่ใช่อยู่ในหน้าที่ของตนแล้ว ท่านไม่สนใจและไม่ใส่ใจให้ใจของตนเองเศร้าหมอง ซึ่งตรงนี้จะแตกต่างจากปุถุชนคนทั่วไป ที่สนใจและเอาแต่มองหาความผิดของคนอื่น แต่ความผิดของตนนั้นมักมองไม่เห็นหรือไม่เคยมอง
การกลัวว่าคนอื่นจะเท่าเทียม คือเหตุใหญ่ที่คนดีในสายตาชาวโลกทั้งหลายยอมไม่ได้ ซึ่งความจริงแล้วยิ่งมีผู้คนเป็นคนดีมากเพียงใด เราควรมีความสุขใจและสบายใจมากกว่า เพราะเราจะได้กราบไหว้บูชามีความรักความสามัคคีเปรียบเหมือนได้อยู่สวรรค์บนดิน
ความจริงแล้ว บางทีเราอาจไม่ได้ต้องการเป็นคนดี หรือต้องการทำความดีกันอย่างแท้จริงก็อาจเป็นได้ เพียงแต่เราอาศัย "อ้างเอาความเป็นคนดี" เพื่อที่จะได้อยู่เหนือใครๆ แล้วหวังความเคารพกราบไหว้จากผู้คนทั้งหลายมากกว่า
คนดีที่ทำดีเพียงเพื่อได้รับความยกย่องสรรเสริญ จะมีความกลัวว่าคนอื่นจะมาเท่าเทียมกับตน แต่สำหรับบุคคลที่ทำความดีเพื่อชำระสิ่งไม่ดีออกจากจิตและชีวิตของตน จะไม่มีความกลัวว่าใครจะดีเกินตนหรือดีเท่าเทียมกับตนแต่อย่างใด
จงทำดีเพื่อขัดเกลาจิตใจให้ความโลภ ความโกรธ ความหลง ในหัวใจของเราลดลงไปต่างหาก จะมีใครรู้หรือมีใครยกย่องหรือไม่ ย่อมไม่มีปัญหาสำหรับผู้มุ่งทำความดีแบบนี้ และยิ่งมีคนดียิ่งกว่าเราเพียงใด เราจะยิ่งชื่นใจและยิ่งมีกำลังใจที่เราได้มีแบบอย่างในการฟันฝ่าอุปสรรคปัญหาทั้งปวง
ในหัวใจของบุคคลเช่นนี้ ย่อมไร้เงื่อนไขใดๆกับใครๆ ไร้การเปรียบเทียบใดๆ ไม่มีใครสูง ไม่มีใครต่ำ นั่นแหละคุณธรรมและความดีทั้งหลายจะหลั่งไหลเข้าสู่ดวงใจของผู้อ่อนน้อมต่อสรรพสิ่งเสมอ
คุรุอตีศะ
๒ ธันวาคม ๒๕๕๖
