ไยเล่าจึงท้อแท้

รายละเอียด

หมวด: LanDharma

ไยเล่าจึงท้อแท้

            มองเบื้องหน้าสิ  ต้นไม้ที่ใบโกร๋นเมื่อตอนเดือนเมษา  บัดนี้กลับประดับด้วยพุ่มใบเขียวชอุ่มและยืนต้นอย่างสง่างาม  ต้นไม้เหล่านี้ไม่เคยสิ้นหวัง  ไม่เคยจำนนต่อต่อความกันดารแห้งแล้งแม้จะรุนแรงเพียงใด  มันเชื่อมั่นและวางใจเสมอว่ามันจะผ่านความแห้งแล้งอันโหดร้ายไปได้  และมันก็ผ่านได้ทุกปีอย่างที่มันเชื่อมั่นและไว้วางใจเสมอมา

             มนุษย์ทุกคน  หากไม่จำนนต่ออุปสรรคและปัญหา ในที่สุดแล้วย่อมผ่านขวากหนามทั้งปวงที่อยู่ข้างหน้าไปได้เช่นกัน ขอเพียงเราศรัทธาและเชื่อมั่น  ดุจเดียวกับต้นไม้เหล่านั้นเชื่อมั่นว่าพวกมันจะผ่านได้ทุกฤดูกาล

            มองดูนกที่ใช้ความขยันและความหมั่นเพียรอันเลิศของมันในการสร้างรังดูสิ  มันใช้จะงอยปากอันน้อย พากเพียรจิกเศษหญ้าแล้วคาบบินมาสานร้อยให้เป็นรังด้วยความบากบั่นไม่เบื่อหน่าย  เศษหญ้าชิ้นเล็กๆบางๆชิ้นแล้วชิ้นเล่า ที่มันพยายามคาบบินมาเพื่อสร้างรังให้กับลูกน้อยที่จะเกิดมา  มันเลือกสรรอย่างดีและบรรจงสานทีละน้อยด้วยจะงอยปาก  ช่างเป็นความอัศจรรย์และซาบซึ้งเปี่ยมด้วยความรักความงดงามโดยแท้  นกตัวน้อยที่กำลังพากเพียรสร้างรัง เป็นสัญลักษณ์แห่งชีวิตที่เปี่ยมด้วยความรัก ความหวัง และความเบิกบาน

          เหมือนนกจะบอกเหล่ามนุษย์ทั้งหลายผู้กำลังจะหมดหวังหรือกำลังจะสูญสิ้นความพากเพียรว่า  ขอให้ท่านจงหมั่นอดทนก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่และทำความดีไปเถิด  อย่าได้หมดหวังหรือสูญสิ้นกำลังใจอยู่เลย  ดูแต่ข้าผู้เป็นนกตัวน้อยเพียงเท่านี้และมีแต่จะงอยปากเพียงนิดเดียวและปากเดียว  ยังสร้างรังอันงดงามของตนขึ้นมาได้  เหตุไฉนท่านผู้เป็นมนุษย์ซึ่งมีร่างกายใหญ่โตยิ่งกว่าตัวข้าตั้งมากมาย มือก็มีตั้งสองข้าง จะไม่สามารถสร้างรังชีวิตที่อบอุ่นให้เป็นรางวัลแก่ชีวิตของตนเองได้ เพียงแต่ท่านทั้งหลายอย่ามัวแต่เอาใบหน้าซุกหัวเข่า แล้วเอาแต่ร่ำไห้เพื่อให้ใครเวทนา แต่จงปาดน้ำตาแล้วลุกขึ้นมาสลัดความอ่อนแอทิ้งไป แล้วกัดฟันแข็งใจเดินต่อไปอีกเพียงไม่กี่ก้าว ท่านก็จะพบกับความสว่างในชีวิตแล้ว  ขอจงมั่นใจเถิด

         ต้นไม้นานาพันธุ์ ไม่เคยท้อแท้และจนมุม มันไม่เคยหวั่นไหวต่อทุกฤดูกาล  เราก็ต้องไม่ท้อแท้หรือจนมุมต่อชีวิตเช่นกัน  นกน้อยมีเพียงจะงอยปาก ยังสร้างรังอันแสนอัศจรรย์ขึ้นมาได้  เราทั้งหลายก็ย่อมสร้างชีวิตและอนาคตอันสง่างามด้วยเรี่ยวแรงแห่งมือทั้งสองข้างของเราได้เหมือนกัน  ขอเพียงเรามั่นใจในกรรมดีที่ได้กระทำบำเพ็ญ  แม้บางครั้งใครจะมองไม่เห็น แต่เราก็มั่นคงต่อความดีเสมอ  เพราะพลังแห่งศรัทธาที่เชื่อมั่นว่าแม้มนุษย์จะมองเห็นความดีที่เรากระทำหรือไม่ก็ตาม แต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์และเทวดาทั้งหลายย่อมมองเห็นอยู่เสมอ  เราทั้งหลายไยจึงมัวท้อแท้อยู่เล่า...?!

          กรรมดีและสิ่งที่ดีงามทั้งปวงที่มนุษย์คนใดคนหนึ่งเพียรรังสรรค์ประดับขึ้นไว้ในโลก ย่อมเป็นประดุจเหรียญตราหรือเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชนิดพิเศษที่ประทับไว้กลางดวงใจของบุคคลนั้นตลอดกาล  

คุรุอตีศะ
๑  สิงหาคม  ๒๕๕๖