ธรรมที่อยู่ภายใน

 ธรรมที่อยู่ภายใน

การติดอยู่กับอดีต คือกับดักที่ทำให้ชีวิตมีความสุขได้ยาก คนส่วนใหญ่เมื่อคิดถึงอดีต มักจะเกิดความขุ่นมัวเศร้าหมอง

 

เพราะธรรมชาติของจิตใจมนุษย์โดยทั่วไป มักจะนึกถึงเรื่องราวที่เป็นบาดแผลหรือความฝังใจมากกว่าจะคิดถึงเรื่องราวที่เป็นกุศลหรือสบายใจ

 

การปฏิบัติธรรม ท่านจึงเน้นให้เอาสติมาระลึกรู้ในปัจจุบัน เพราะถ้าไม่กำหนดสติ ระลึกรู้ลงที่กายที่ใจ

 

จิตมักจะไหลไปในเรื่องที่เป็นความหม่นหมองในอดีต หรือไม่ก็จะวิตกกังวลกับอนาคตทันที!

 

กลับมาที่ใจของเราในขณะนี้

 

ถ้าผ่องใส ก็สังเกตและรู้ว่าจิตขณะนี้กำลังผ่องใส

 

ถ้าจิตมีความหม่นหมอง ก็สังเกตกำหนดรู้ว่าขณะนี้กำลังเศร้าหมอง

 

เพียงแค่ตระหนักรู้ สังเกต เท่านั้น ไม่ต้องทำอะไร ไม่ต้องพยายามให้จิตผ่องใส

 

เพียงแค่สังเกตและรับรู้มันตามความเป็นจริง ไม่ปฏิเสธหรือผลักต้านสิ่งใด

 

ในที่สุด ก็จะเห็นความเปลี่ยนแปลงของอารมณ์นั้น แล้วก็จะสลายไป ตามธรรมชาติของมัน

 

นี้คือตัวอย่างของการเจริญสติในชีวิตประจำวันของผู้คนในยุคดิจิตอล

 

เมื่อจะไปอยู่ในป่าในถ้ำแบบฤาษีชีไพรก็ไม่ได้ ก็เอากายยาววาหนาคืบนี้เป็นถ้ำเป็นป่าเขา สำหรับเป็นฐานในการตั้งสติกำหนดรู้ไว้บ่อย ๆ

 

ถ้าฝึกไปเรื่อยๆ เราจะอยู่คนเดียวโดยไม่รู้สึกโดดเดี่ยว เราจะมีที่พึ่งอันแท้จริงภายใน

 

สิ่งนี้แหละที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า "อัตตา หิ อัตตะโน นาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งของตน"

 

เพราะคำว่าตนอันเป็นที่พึ่งอันแท้จริง ก็คือ "ธรรม" ที่อยู่ภายในหัวใจดวงนี้นั่นเอง

 

คุรุอตีศะ

๒๕ ตุลาคม ๒๕๖๘