เจียระไนชีวิต

รายละเอียด

หมวด: LanDharma

 เจียระไนชีวิต

คนเรานั้นจะเกิดความรู้สึกรักซาบซึ้งเคารพนับถืออย่างจริงใจกับผู้ที่สอนเราให้รู้ดีรู้ชั่ว

ลูกที่รู้สึกรักและกตัญญูต่อพ่อแม่ มักเคยได้รับการเคี่ยวกรำและผ่านความทุกข์ยากมาก่อน

ส่วนลูกที่พ่อแม่รักและตามใจมาตลอด มักจะไม่ค่อยรู้สึกกตัญญูรู้คุณ และมักจะกลับมาทำให้เจ็บช้ำน้ำใจภายหลัง

ทั้งนี้ก็เพราะว่าการเลี้ยงคนกับการเลี้ยงสัตว์แตกต่างกัน

สัตว์ไม่ว่าจะเป็นสุนัข แมว หรือประเภทอื่น หากเราให้อาหารอย่างดีและเอาใจใส่ เพียงแค่นี้เขาก็จะซาบซึ้งรักและกตัญญู

ส่วนมนุษย์นั้น แม้จะปรนเปรอด้วยอาหารหรือความสะดวกสบายทางวัตถุมากแค่ไหน เขาจะยังไม่เกิดความกตัญญู

จนกว่าเขาจะได้รับแสงสว่างทางจิตใจ รู้ทางดำเนินชีวิต รู้อะไรถูกอะไรผิด รู้ว่าทางไหนควรเดิน ทางไหนคือหุบเหว

บุคคลนั้นแหละที่เขาจะรู้สึกซาบซึ้งและเกิดความกตัญญู

เหมือนเด็กเรียบร้อย เรียนดีจะไม่ค่อยมีความรักซาบซึ้งกตัญญูกับครูอาจารย์ หากเขาไม่เคยมีเหตุการณ์บางอย่างให้เกิดความประทับใจ

แต่เด็กที่เคยเกเรหรือมีปัญหา เมื่อเขาได้รับการฝึกหัดดัดนิสัยจากร้ายให้กลายดี มักจะมีความผูกพันกับครูอาจารย์และซาบซึ้งในคำอบรมสั่งสอนไปตลอด

ทั้งนี้ก็เพราะว่า มนุษย์เรานั้นต้องการบุคคลมาช่วยเจียระไนเพชรที่อยู่ในตัวเขา เขาต้องการสิ่งที่มาทำให้เขาค้นพบคุณค่าในตัวเอง

คุณค่าในตัวเองนี้ จะเกิดขึ้นก็ด้วยหนทางเดียวคือการได้ผ่านความทุกข์ยากลำบาก

การที่ชีวิตได้ผ่านปัญหา ผ่านอุปสรรคขวากหนาม ผ่านมรสุม ผ่านความเป็นความตายนี้ต่างหาก ที่ทำให้เขารู้สึกเคารพนับถือตนเอง ที่ทำให้เขาเกิดความซาบซึ้งกตัญญูรู้คุณ

อย่างชีวิตนักเรียนทหารตำรวจที่เคยผ่านความลำบากกันมาจะมีความรักผูกพันกันมากกว่าชีวิตของพลเรือน

ชีวิตของพระกรรมฐานจะมีความเคารพซื่อสัตย์ จงรักภักดี มีความกตัญญูรู้คุณต่อครูบาอาจารย์สูงมาก เพราะท่านอบรมสั่งสอนกันมาด้วยน้ำตา และบางทีก็แลกด้วยชีวิตกันเลยทีเดียว

เด็กที่พ่อแม่ตีหรือดุด่าเอาจริงเอาจังมากกว่าคนอื่น กลับรู้จักสำนึกรู้คุณพ่อแม่มากกว่าลูกที่พ่อแม่รักและตามใจ ทั้งๆที่ตัวเองถูกตีถูกเอารัดเอาเปรียบ หรือไม่ได้รับความยุติธรรมสักเท่าไหร่

เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น?!

เพราะความทุกข์เหล่านั้นบีบคั้น ทำให้เขาต้องใช้ความอดทน ความขยันหมั่นเพียร ต้องใช้สติปัญญาในการนำพาชีวิตของตนเองให้รอดมากกว่าคนอื่น

เมื่อเขาประสบความสำเร็จในชีวิตแล้วมองย้อนกลับไป 

จึงเกิดความภาคภูมิใจและซาบซึ้งใจว่าเพราะบุคคลเหล่านั้นและแรงบีบคั้นทั้งหลายเหล่านั้นนั่นเอง...

ได้ช่วยหล่อหลอมและสร้างชีวิตของตนให้ยืนเด่นเป็นสง่าเฉกเช่นทุกวันนี้

คุรุอตีศะ

๑๘ กันยายน ๒๕๖๗