กำเนิดกลางสายฝน

 กำเนิดกลางสายฝน

 

 

                   บรรยากาศที่ชุมฉ่ำ มีฝนโปรยเม็ดลงมาเป็นระยะ สลับกับมีแดดช่วงสั้นๆสลับกันเป็นระยะตลอดทั้งวันในวันนี้  ทำให้นึกถึงความหลังตามประสาคนแก่ ย้อนไปเมื่อ ๒๒ ปีที่แล้ว เมื่อวันที่ ๒๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๓๗


                    บรรยากาศที่ชุมฉ่ำของวันนี้ มันช่างเหมือนบรรยากาศในวันนั้น คือวันที่เข้ามาสู่สถานที่แห่งนี้ในเพศพระภิกษุเป็นครั้งแรก ที่มีเพียงบาตรใบเดียวกับไตรจีวร รองเท้าไม่ใส่ ปัจจัยไม่จับ มีแต่ความมุ่งมั่นตามประสาพระหนุ่มที่เปี่ยมด้วยอุดมการณ์ จากที่นอนตากฝนในคืนวันที่ ๒๔ มิถุนายน จึงได้มีกุฏิหลังแรกราคา ๕๐๐ บาทในตอนราวห้าโมงเย็นของวันที่ ๒๕ มิถุนายน ที่เกิดจากเงินบริจาคของเพื่อนรัก


                   กระต๊อบเสาไม้ไผ่สี่ต้น ไม่มีฝา แต่ช่างผาสุกหลังแรกนั้น ไม่ได้เกิดจากศรัทธาแต่อย่างใด แต่เกิดจากการที่ผู้สร้างยอมใจในความมุ่งมั่นที่เห็นเพื่อนผู้ออกบวชเด็ดเดี่ยวในการรักษาธุดงควัตรไม่ยอมขึ้นบ้านใคร หากไม่มีกุฏิก็จะยอมจำวัดตากฝน  ความรักเพื่อนจึงทำให้เขาทนไม่ได้ จำต้องพาเพื่อนที่ร่วมวงเหล้าสังสรรค์กันบ่อยๆมาทำกระต๊อบอย่างเสียไม่ได้


                    บางคนนั้นทำไปก็บ่นไปว่า “วัดที่มีกุฏิดีๆมากมายก็ไม่ไปอยู่ ไม่รู้มาอยู่อย่างนี้ทำไม” จนกระทั่งมาถึงวันนี้  สิ่งเริ่มต้นที่เกิดขึ้นจากความรักมากกว่าความเลื่อมใสศรัทธา ไม่น่าเชื่อเลยว่าช่างมีอานุภาพอันยิ่งใหญ่ที่ทำให้เกพลิตาได้ถือกำเนิดขึ้นมาจนกระทั่งได้มีวันนี้

 
                    พระผู้เฒ่าเมื่อหวนคำนึงถึงความหลังก็ถอนใจออกมาเบาๆ สิ่งที่ท่านคิดอยู่ในใจนั้นมีอะไรบ้างที่มากไปกว่านี้ก็สุดยากจะคาดเดา


                   ท่านแอบเดินไปดูการเตรียมงานที่จะมีในวันพรุ่ง อันเป็นวันที่ท่านมีกระต๊อบหลังแรกเมื่อยี่สิบสองปีก่อน  แต่มาปีนี้วันพรุ่งนี้คือวันทำพิธีบวงสรวงท้าวสักกเทวราช  พอท่านมองเห็นเต๊นท์สีขาวกางไว้ก็ยิ้มออกมาคนเดียว "ดีละ อย่างน้อยถ้าฝนตก ผู้คนที่อุตส่าห์ตื่นแต่เช้ามืดมาร่วมพิธีก็จะได้ไม่เปียกเหมือนตัวเราเดินจงกรมตากฝนถึง ๖ ชั่วโมงรอกระต๊อบสร้างเสร็จเมื่อยี่สิบสองปีก่อน" พระผู้เฒ่ารำพึงในใจคนเดียว


                   มองเห็นผู้คนช่วยกันทำสิ่งนั้นสิ่งนี้อย่างมีสมาธิกุลีกุจอด้วยความชื่นบานและเต็มอกเต็มใจ พระผู้เฒ่าท่านก็รู้สึกนึกขอบใจและอนุโมทนาที่เขามีจิตศรัทธาพากันสร้างกุศล

 

                    แม้ตัวท่านเองไม่มีปัจจัย แต่ก็มีผู้ขอรับเป็นเจ้าภาพจำนวนมากบ้างน้อยบ้างสุดแต่กำลัง  บางคนมีเงินน้อยขอมีส่วนถวายผลไม้ ๒-๓ ลูก บางคนสละทรัพย์ได้เป็นพันเป็นหมื่น ส่วนบางคนนั้นใส่ซองจำนวน ๒๐ บาทตามกำลังทรัพย์ของตน ก็ถือว่าทุกท่านได้มีส่วนแห่งการสร้างกุศลในครั้งนี้ด้วยกัน


                    ขออนุโมทนาต่อเจ้าภาพทุกท่านในงานนี้ ตั้งแต่ค่าบายศรี ค่าดอกไม้ ผลไม้ ของหวาน เครื่องไหว้ คนที่ช่วยจัดการงาน คนทำครัว คนบริจาคสิ่งของเข้าโรงทาน คนทำความสะอาดปัดกวาดเช็ดถู คนที่หักร้างถางพงที่ไม่มีใครเห็นในยามที่เสื้อผ้าเนื้อตัวมอมแมมขะมุกขมอมก่อนจะมีพื้นที่สวยงามอย่างนี้  ขออนุโมทนาต่อทุกคนที่ตั้งใจสร้างคุณงามความดี  ขอจงได้รับพรและความปรารถนาดีนี้โดยทั่วถึงกัน


                    การกำเนิดขึ้นของสิ่งต่างๆในโลกนี้  ไม่จำเป็นว่าจะต้องมีความพร้อมเสียก่อนเสมอไป  สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช หากพระองค์รอทุกอย่างให้พร้อม ก็คงไม่สามารถกู้เอกราชภายใน ๗ เดือนได้

 
                    ขอเพียงเรามีหลักของใจ มีความศรัทธาในตนเองและมีความมุ่งมั่นในสิ่งที่จะทำเพื่อประโยชน์เพื่อสังคมส่วนรวมหรืออนุเคราะห์เกื้อกูลให้ยิ่งขึ้นไป

 
                    แม้สิ่งนั้นจะยากเย็นแสนเข็ญสักแค่ไหน ก็ย่อมสำเร็จได้ เหมือนการเกิดขึ้นของเกพลิตาที่กำเนิดขึ้นท่ามกลางสายฝน แล้วพัฒนาการเรื่อยมาให้ทุกคนได้ชื่นชมและมีส่วนแห่งความสำเร็จเช่นในวันนี้

 

 

                                                                            คุรุอตีศะ
                                                                  ๒๔  มิถุนายน  ๒๕๕๙