ดวงใจที่บริสุทธิ์
- รายละเอียด
- หมวด: LanDharma
ดวงใจที่บริสุทธิ์
อย่าเข้าใจผิดไปคิดว่าการเป็นคนดีหรือการเป็นนักปฏิบัติธรรมคือการไม่แสดงความโกรธ ไม่ด่า ไม่ว่าใครทั้งสิ้น ต้องสำรวมเรียบร้อย พูดจาเพราะๆ และทำตัวให้ดูดีไปทุกอย่าง อย่าให้ใครตำหนิได้
การพยายามเป็นผู้ดี แล้วเสแสร้งกดข่มอารมณ์ไว้เพื่อให้คนอื่นมองว่าตัวเองเป็นคนดีมีคุณธรรมนั้นอย่างหนึ่ง ส่วนการเจริญสติเพื่อก้าวเดินตามเส้นทางอริยมรรคนั้นแบบหนึ่ง
การพยายามเป็นคนดีหรือพยายามทำตัวเองให้ดูดีนั้น เป็นการสวมหน้ากากในสังคม ที่พวกผู้ดีทั้งหลายมักทำเช่นนั้น ส่วนในหัวใจที่แท้จริงนั้นมีความเชือดเฉือนกัน อาฆาตพยาบาท เราจึงมักเห็นคนสังคมชั้นสูงหรือผู้ดีมากมายมีใจโหดร้ายอำมหิตอย่างเลือดเย็นผิดจากชาวบ้านทั่วไปตามละครหรือเรื่องราวต่างๆในสังคม ซึ่งก็เกิดจากการพยายามกดข่ม เสแสร้งว่าตนเองเป็นคนดีนี้เอง
การปฏิบัติธรรมที่ตรงต่ออริยมรรค คือการใช้จิตซื่อๆไร้เดียงสา ซื่อตรงแบบคนชาวบ้านนั้นเอง ไม่ใช่การทำอะไรที่ทำให้ใจมีความซับซ้อน ซ่อนเงื่อน อันทำให้จิตมีความเก็บกดกลายเป็นอาสวะหมกจมลงสู่จิตใต้สำนึก
การปฏิบัติในขั้นศีลธรรม คือการกดข่มเพื่อไม่ไปล่วงละเมิดคนอื่น แต่เมื่อบุคคลนั้นมีศีลธรรมประจำใจเป็นอุปนิสัยแล้ว ต้องปฏิบัติในขั้นต่อไปคือต้องซื่อตรงต่อตัวเอง ไม่ต้องพยายามเป็นผู้ดี เป็นคนดี หรือเป็นคนมีศีลธรรมอีกแล้ว
การเจริญสติตามความเป็นจริงก็คือ การเลิกเสแสร้งว่าตัวเองเป็นคนดีมีศีลธรรมเพื่อให้สังคมหรือคนอื่นมองเราว่าเป็นคนดีอีกต่อไป
แต่คือการมอบความบริสุทธิ์และความจริงใจทั้งแก่ตนเองและต่อผู้อื่นด้วยความมีสติอยู่เสมอ ตัวเองที่แท้จริงเป็นอย่างไร ก็แสดงออกอย่างนั้น โดยไม่สนใจว่าใครจะว่าดีหรือชั่วประการใด นี้คือขั้นตอนของการเจริญสติภาวนาเพื่อสู่อริยมรรค
ในนวนิยายอิงธรรมะเรื่อง “ลีลาวดี” หลายคนอาจสงสัยว่าเหตุใดลีลาวดีจึงบรรลุธรรมก่อนพระเรวัตตะ ข้อนี้อธิบายได้ว่า เหตุที่ลีลาวดีบรรลุธรรมชั้นสูงก่อนพระเรวัตตะ ก็เพราะเธอมีความซื่อตรงต่อดวงจิตข้ามภพข้ามชาติ
ส่วนพระเรวัตตะแม้บวชเป็นพระ แต่ดวงจิตมีแต่ความกดข่ม ไม่มีอิสระ ต้องคอยสำรวมระวังตลอดเวลา ใจไม่มีความเป็นธรรมชาติ จึงไม่อาจมีความซื่อตรงต่อตัวเองเท่ากับดวงจิตของลีลาวดีได้
ความบริสุทธิ์และความจริงใจนี้เอง ที่มีอานุภาพเหนือกว่าความเป็นคนดีในสายตาชาวโลกและลอยเด่นเหนือใคร
ความไร้เดียงสาแห่งดวงใจ จึงได้ชื่อว่าเป็นต้นน้ำลำธารที่นำไปสู่ความเป็นพระอริยบุคคล เพราะท่านเหล่านั้นมีความซื่อตรงต่อตัวเองอย่างเต็มเปี่ยม จึงได้ยืนอยู่เหนือโลกให้คนกราบไหว้บูชา
เพราะไปยกย่องการเป็นคนดีในขั้นดีด้วยการกดข่มนี้เอง จึงเกิดความสับสนในสังคม คนที่มีความจริงใจและปากกับใจตรงกัน จึงกลายเป็นผู้ร้ายหรือกลายเป็นคนไม่ดีในยุค “ถิ่นกาขาว”ตลอดมา
การเป็นผู้ดีในสังคมนั้น อาจเกิดจากการเสแสร้ง ปากกับใจไม่ตรงกันก็ได้ แต่หากปรารถนาจะเจริญอริยมรรคหรือรักในการเจริญภาวนา จงเริ่มดูใจตัวเองตามความเป็นจริงตั้งแต่วันนี้
การเดินไปบนเส้นทางอริยมรรคคือการไม่เป็นทั้งคนดีและคนไม่ดี แต่คือการที่จิตดวงนี้มีความใสสะอาดด้วยสติและปัญญา มีอิสระอยู่ภายใน แล้วดำเนินชีวิตไปอย่างสอดคล้องกับสมมุติโลก นี้คือคนดีที่แท้จริงของปวงเหล่าพระอริยเจ้าทั้งมวล
คุรุอตีศะ
๒ มิถุนายน ๒๕๕๙
