ความสุขที่แท้

 

ความสุขที่แท้

 

                    ความสุขของชีวิต ไม่จำเป็นจะต้องได้อะไรมาก่อนเสมอไป การได้อะไร การเป็นอะไร หรือการมีอะไรมากมายนั้น   ส่วนใหญ่จะนำความฟุ้งซ่านหรือความกังวลใจมาให้แก่ตัวเรามากกว่า

 

                   ความสุขที่แท้จริง คือ ความสงบของใจ เป็นสุขที่เกิดขึ้นภายในโดยไม่จำเป็นต้องอาศัยการได้อะไร การเป็นอะไร การมีอะไร ความสุขชนิดนี้เกิดขึ้นได้ เรียกความสุขชนิดว่า “ความสุขของอริยะ” ซึ่งคนชาวโลกทั่วไปน้อยคนนักจะเชื่อว่ามีความสุขชนิดนี้อยู่

 

                   สิ่งที่เราเรียกว่า “ความสุข” กันนั้น ส่วนใหญ่เป็นเพียง “อิฏฐารมณ์” คือ “การได้รับสิ่งถูกใจ” มากกว่า   เรามักสรุปเองว่า ถ้าได้อิฏฐารมณ์ คืออารมณ์ที่น่ายินดีพอใจแล้ว นั่นคือความสุข ดังนั้นเมื่อได้พบกับ อนิฏฐารมณ์ คือ อารมณ์ที่ทำให้เกิดความยินร้าย ที่ไม่น่าพอใจ ความสุขจึงหายไปในพริบตา

 

                   แท้จริงแล้ว ความสุขที่แท้นั้น มีความหมายสูงไปกว่านั้น เป็นความสุขที่ไม่ต้องอิงอาศัยวัตถุ สิ่งของ เงินทอง แต่ความสุขนั้นก็ยังมีอยู่ เป็นความสุขอันประณีตลึกซึ้ง ที่ไม่ต้องอาศัยสิ่งใด เป็นความสุขทางจิตใจที่สูงกว่าความยินดียินร้าย เป็นความอิสระเบาสบาย ไร้ซึ้งความกังวลทั้งปวง

 

 

                                                                   คุรุอตีศะ

                                                            ๒๔  ธันวาคม  ๒๕๕๘