ปรารภธรรม:ความรักที่ยิ่งใหญ่
- รายละเอียด
- หมวด: คติธรรม/ปรารภธรรม
ความรักที่ยิ่งใหญ่
หัวใจที่มีความรัก คือบาทฐานอันสำคัญที่ทำให้จิตวิญญาณภายในเจริญงอกงาม หัวใจที่ไม่รู้จักความรัก ชีวิตจะเต็มไปด้วยความเย็นชาและมักเต็มไปด้วยความรุนแรงต่อเพื่อนมนุษย์เพราะความกดดันเคร่งเครียดที่ถือเอาความต้องการของตัวเองเป็นใหญ่
ผู้หญิงที่รู้จักความรักและมีความรักอันแท้จริง จะไม่ก้าวร้าวรุนแรงและดูหมิ่นผู้ชาย ในขณะเดียวกันก็มีสติ ไม่ใช่เป็นคนที่จะเปิดโอกาสให้ผู้ชายมาดูหมิ่นตัวเองได้โดยง่าย แต่วางตนอย่างเหมาะสมตามฐานะของความเป็นหญิงเป็นชาย แม้แต่ผู้ชายก็ให้ความเกรงใจ
ผู้ชายที่มีความรักและหัวใจเข้าถึงความรัก จะไม่ดูหมิ่นสตรีเพศหรือหาญหักด้วยพละกำลังที่เหนือกว่า จะมีลักษณะให้เกียรติต่อสตรีโดยถือว่าเป็นเพศแห่งมารดา แต่เมื่อใดที่จำเป็นต้องใช้ความหาญกล้า ความรักที่เขามีนั้นจะแสดงออกมา แล้วใช้ความกล้าหาญและความเด็ดเดี่ยวเข้มแข็งทุกอย่าง ในการปกป้องคุ้มครองอย่างสมศักดิ์ศรีของความเป็นชายชาตรี
ความรักอันแท้จริงเป็นได้ทั้งพระจันทร์และพระอาทิตย์ ในยามชีวิตดำเนินไปตามปกติ ความรักก็ทำหน้าที่ดุจพระจันทร์ ที่ส่องแสงนวลใยอันอบอุ่นประดับบนฟากฟ้า ในยามที่คับขัน ความรักก็ทำหน้าที่อันร้อนแรงแผดกล้าดุจพระอาทิตย์โดยไม่ลังเลและหวั่นเกรงต่อสิ่งใด นี้คือความรักอันยิ่งใหญ่ที่มีอยู่ในหัวใจของมนุษย์ผู้เข้าถึงความรักอันแท้จริง
เมื่อรัก จงอย่าลังเลในความรัก เหตุผลทั้งหลายหรือตรรกะต่างๆพึงใช้ก่อนที่ความรักจะไหลเข้าสู่ชีวิตและหัวใจเท่านั้น หากความรักมาถึงแล้ว หลังจากนั้นเหตุผลก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป จงยอมศิโรราบต่อความรักโดยไร้ข้อแม้ใดๆ แล้วความรักจะกลายเป็นความศักดิ์สิทธิ์ที่คอยปกป้องคุ้มครองเราและเป็นพรอันยิ่งใหญ่อยู่ในตัว
ในท่ามกลางแห่งความรัก ย่อมไม่มีนักคณิตศาสตร์คอยบวกลบคูณหารคำนวณกำไรขาดทุนอยู่ในนั้น ในขณะเดียวกันในความรักย่อมไม่มีนักวิทยาศาสตร์ที่คอยคิดวิจัยวิจารณ์ในแง่มุมต่างๆ
ความรักที่ยิ่งใหญ่ คือการที่หัวใจกลับสู่ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาเหมือนตอนเป็นเด็กอีกครั้งหนึ่ง เพียงแต่เด็กคนนี้คือผู้ผ่านประสบการณ์ชีวิตและรอบรู้ทุกอย่าง ดวงจิตเริ่มไม่ยึดติด เริ่มสัมผัสความผ่อนคลาย เริ่มเข้าถึงความปล่อยวาง สามารถยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ท่ามกลางผู้คนที่ไม่รู้จักความรักแต่ยังแผ่อานุภาพแห่งความรักออกไปอย่างกว้างขวาง ด้วยความมีสติปัญญาและรู้เท่าทันสมมติทั้งปวง
ความรักอันยิ่งใหญ่เมื่อบังเกิดขึ้นในหัวใจของใครแล้ว ความทุกข์ยากและความตายย่อมเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับบุคคลเช่นนั้น ดุจที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วแก่นักบุญวาเลนไทน์ ที่ท่านมีความรักต่อเพื่อนมนุษย์อันยิ่งใหญ่ กล้าที่จะทำผิดต่อกฎของจักรพรรดิผู้บ้าสงครามที่หัวใจไม่รู้จักความรัก แล้วเสี่ยงชีวิตทำพิธีแต่งงานให้แก่หนุ่มสาวที่มีความรักต่อกัน แม้ตัวเองจะถูกขังคุกมืดและถึงแก่ความตายก็ยอม
ในขณะที่หญิงชายส่วนใหญ่ทั่วทั้งโลกพากันฉลองวันแห่งความรัก แต่จะมีหญิงชายคนใดเคยนึกบ้างหรือไม่ว่า ในวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ คือวันถึงแก่ความตายของผู้ที่เป็นพระที่ไม่มีคู่ครอง แต่กล้าหาญเด็ดเดี่ยวยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อให้หนุ่มสาวที่รักกันได้สมหวังและได้ครองคู่
ในขณะที่หนุ่มสาวมีความสุขรื่นรมย์และเฉลิมฉลองเนื่องในวันแห่งความรัก แต่วันนี้คือวันที่นักบุญวาเลนไทน์ยอมสละชีวิตของตนเพื่อความสุขของคนอื่น เป็นการปฏิวัติให้โลกรู้จักความรักครั้งยิ่งใหญ่ สามารถเปลี่ยนใจที่เคยโหดร้ายของจอมจักรพรรดิผู้กระหายสงครามจนหัวใจเกิดความอ่อนโยนเกิดความเมตตาและรู้จักมีความรักต่อเพื่อนมนุษย์ในเวลาต่อมา
ความรักอันยิ่งใหญ่มีอยู่ในพระทัยของพระเจ้าตากสินมหาราช ที่นับแต่วันเริ่มกู้ชาติก็กินนอนอยู่กับเหล่าทหาร แทบไม่มีเวลาหาความสุขกับพระมเหสีและสนมกำนัลนางทั้งหลาย
ความรักอันยิ่งใหญ่มีอยู่ในดวงพระทัยของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ผู้ใช้เวลาถึง ๑๕ ปีในการพยายามกู้เอกราชคืนจากพม่าจนพระเกียรติยศระบือไกล นับตั้งแต่ได้มีพระเกษมสำราญเที่ยวทะเลที่ “หาดเจ้าสำราญ” เพชรบุรีเป็นครั้งสุดท้าย ก็ต้องจำต้องปล่อยให้ “พระนางมณีรัตนา”ผู้เป็นพระชายาอยู่แต่ในกำแพงกรุงศรีอยุธยา หลังจากนั้นตลอดพระชนมชีพก็ไม่ได้ทรงได้ไปเที่ยวทะเลหรือแสวงหาความสำราญเหมือนใครอื่นอีกเลย
ความรักอันยิ่งใหญ่เมื่อมีในหัวใจของบุคคลใดแล้ว จะเกิดอานุภาพคุ้มครองใจให้หัวใจของบุคคลนั้นเกิดสติจนอยู่เหนืออำนาจความใคร่ความเสน่หา ดุจการได้ภาชนะทองคำเมื่อมองเห็นภาชนะดินย่อมมองเห็นเป็นสิ่งธรรมดา ความรักเช่นนี้จะเปี่ยมด้วยพลังเมตตา หากปรารถนามรรคผลก็จะกลายเป็นพระอริยบุคคลช่วยจรรโลงค้ำจุนพระศาสนาต่อไป
ความรักคือสิ่งที่งดงาม ความรักคืออานุภาพแห่งหัวใจที่รู้สึกว่าเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้ ในเบื้องแรกอาจเริ่มต้นด้วยความรักแบบเสน่หาตามวิสัยของปุถุชนคนทั่วไป ซึ่งย่อมไม่ใช่สิ่งที่ผิดอะไร หากเรียนรู้ใจตัวเองด้วยการมีสติระลึกรู้เรื่อยไป ความรักแบบเสน่หาธรรมดานั้น อาจพัฒนาไปสู่ความรักที่ยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับความรักของนักบุญหรือความรักของวีรบุรุษวีรสตรีทั้งปวง
ความรักอันงดงามตามลำดับจะนำไปสู่ความรักแบบพระอริยเจ้า จนกระทั่งไม่จำเป็นต้องอาศัยร่างกาย ความรักนั้นก็ยังมั่นคงและดำรงอยู่ เป็นความรักที่สะอาดขึ้นตามลำดับ เป็นความรักของพระโสดาบัน ความรักของพระสกิทาคามีต่อไป
จนกระทั่งสติพัฒนาขึ้นเป็นความรักของพระอนาคามี ซึ่งเป็นความรักของพรหมที่อยู่เหนือความเป็นหญิงเป็นชาย สู่ความรักของพระอรหันต์ซึ่งเป็นความเมตตาอันบริสุทธิ์สดใส อันเป็นความรักอันยิ่งใหญ่ที่ยืนอยู่เหนือความรักของชาวโลกทั้งปวง
คุรุอตีศะ
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘
