ปรารภธรรม:ชีวิตที่เป็นตัวเรา
- รายละเอียด
- หมวด: คติธรรม/ปรารภธรรม
ชีวิตที่เป็นตัวเรา
เด็กมีความสุข มีความสดใสร่าเริง เพราะเด็กมีความบริสุทธิ์ไร้เดียงสา เด็กไม่มีโครงการสำหรับอนาคตวันข้างหน้า จึงกินทุกอย่างที่กินได้ด้วยความเอร็ดอร่อย เมื่อถึงเวลาเด็กก็นอนหลับสนิทแล้วตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นสบายใจ เพราะเขาใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันอย่างเต็มที่ ไม่มีอดีตให้ค้างคาใจ แล้วก็ไม่มีอนาคตให้ต้องหวั่นไหวคอยพะวง
พอโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ ชีวิตของพวกเขาช่างเต็มไปด้วยความทุกข์ พวกเขาถือว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่แต่กลับยากนักจะนอนหลับสนิทได้เต็มตื่น ความสดใสร่าเริง ความรักอันเคยงดงามและเบ่งบานอยู่ในใจ ตลอดทั้งความไว้วางใจที่เคยมีอย่างเต็มเปี่ยมเริ่มหายไป ชีวิตความเป็นผู้ใหญ่ของเขาช่างเต็มไปด้วยความหวั่นไหว เต็มไปด้วยการต่อสู้และทะเยอทะยาน
การที่คนเรามีความทุกข์เพราะไม่ได้เป็นในสิ่งที่อยากเป็น เรามีความทุกข์เพราะไม่ได้อยู่กับคนที่อยากอยู่ เรามีความทุกข์ความคับแค้นเพราะไม่ได้ทำในสิ่งที่ใจอยากจะทำ นั่นคือพื้นฐานที่ทำให้มนุษย์ทุกคนที่ล่วงพ้นชีวิตในวัยเด็กไปแล้ว แทบจะหาความสุขไม่ได้เลย
บางคนใจส่วนลึกของตนต้องการเป็นจิตรกรวาดภาพใช้ชีวิตอย่างอิสระ แต่เขากลับไปเป็นวิศวกรคอยคำนวณตัวเลขเพื่อสร้างอาคารหรืออยู่กลางแจ้งคุมงานสร้างถนน เพราะเลือกอาชีพที่ทำรายได้ดีตามสังคมตามยุคสมัย โดยยอมทรยศต่อหัวใจของตัวเองที่รักการวาดภาพ เขาร่ำรวยมีบ้านหลังใหญ่ ได้รับการยกย่อง แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งก็เบื่อหน่ายและไร้ความสุข
บางคนใจส่วนลึกอยากเป็นทนายความหญิงที่มีความอิสระในการทำงาน แต่เลือกไปเรียนพยาบาลตามความต้องการของตลาดในขณะนั้น แล้วก็โดดเรียนหนีเรียนอยู่ร่ำไป จากเคยเป็นเด็กเรียบร้อยตอนสมัยเรียนมัธยม เมื่อต้องมาต่อสู้และขัดแย้งกับตัวเอง จึงกลายเป็นคนก้าวร้าวเกเรและจบปริญญาด้วยความทุลักทุเล เพราะไปเรียนหรือไปทำงานในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเอง ความสุขในชีวิตจึงหาได้ยาก
บางคนจิตใจส่วนลึกไม่มีความทะเยอทะยาน เข้าใจวิธีมีความสุขในชีวิตประจำวันมาตั้งแต่เด็กและรักชีวิตที่เรียบง่าย แต่จำต้องดิ้นรนทะเยอทะยานเพื่อความมีหน้ามีตาตามสังคมและผู้คนที่เขาพาเดินไป ต่อมามีความสำเร็จเป็นผู้จัดการสมความมุ่งหมาย แต่สุดท้ายก็ต้องป่วยเป็นโรคหัวใจ เพราะใช้ชีวิตที่ต้องต่อสู้กับทุกสิ่งอันผิดทางที่ตัวเองควรจะเป็น
บางคนมีจินตนาการอันลึกซึ้งเหมาะที่จะเป็นนักประพันธ์ชั้นเยี่ยม แต่ตอนนี้เขาเป็นนายธนาคารใช้ชีวิตอยู่กับตัวเลข เมื่อถึงจุดหนึ่งเขาจึงขาดความสุขและเบื่อหน่าย บางคนอยากเป็นอัยการแต่กลับไปสอบเข้านายร้อย แม้เป็นพันเอกแต่ก็ขาดความสุขเพราะนิสัยที่แท้จริงของตัวเองไม่ชอบฟังคำสั่งหรือรับใช้เจ้านาย บางคนอยากร่ำรวยอยากมีครอบครัวแท้ๆ แต่ไปบวชพระจึงกลายเป็นอาเสี่ย พลอยเป็นตัวอย่างให้พระอื่นอยากรวยบ้างศาสนาจึงวุ่นวาย
จงใช้ชีวิตที่เป็นตัวเรา ความทุกข์และปัญหาชีวิตทั้งปวงที่มีอยู่มากมายจะเริ่มจางหาย หากถนัดและมีใจรักในสิ่งใด เมื่อไม่ผิดศีลธรรมหรือเบียดเบียนใคร จงกล้าที่จะทำในสิ่งนั้นแล้วเลือกเดินไปบนเส้นทางสายนั้น แล้วชีวิตจะมีความสุข
บางคนยอมเอาชีวิตและเวลาของตนไปจมอยู่กับความรักที่ไม่อาจเป็นจริงได้ ความทุกข์ความระทมจึงเกิดขึ้นร่ำไป การปล่อยชีวิตและเวลาที่สูญเปล่าเพราะผู้หญิงหรือผู้ชายเพียงคนเดียว จึงไม่อาจมีความภาคภูมิใจและเคารพตนเองได้ ต้องกล้าตัดใจแล้วเริ่มต้นใหม่ ชีวิตจึงจะพบกับความสุข เหมือนคนที่ผ่าตัดโรคร้าย ความสบายอกสบายใจก็เกิดขึ้นตามมา
จงค้นหาตัวเองให้พบว่าชีวิตของเรานี้ต้องการอะไรกันแน่ บุคคลใดที่หัวใจอ่อนแอกับความรัก ในยามที่จิตใจสดใสเบิกบานจงใช้สมาธิภาวนาในขณะนั้นทบทวนตัวเอง ก็จะพบกับความสว่าง แต่อยากแนะนำว่า คนที่มีความโรแมนติคมากเกินไป ยังไม่สมควรที่จะตัดสินใจแต่งงาน เพราะชีวิตการแต่งงานคือการใช้ชีวิตที่ต้องอยู่กับความจริงระหว่างหญิงชาย
การแต่งงานคือการมีวุฒิภาวะ ต้องกล้ารับผิดชอบชีวิตของตนและคนอื่น ต้องมีใจกว้างขวาง เสียสละ กล้ารับภาระของพ่อแม่ญาติพี่น้องของทั้งสองฝ่าย ต้องมีความหนักแน่นอดทน พร้อมจะร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ว่าจะดีหรือร้ายประการใด ความรักของหนุ่มสาวยังเป็นความเพ้อฝัน แต่การแต่งงานนั้นคือความจริง จึงเหมาะสำหรับคนที่รู้จักใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน
บางคนนั้นรักความอิสระเหมาะที่จะครองชีวิตโสด แต่ก็ทนความบีบคั้นของพ่อแม่ญาติพี่น้องที่พยายามจะให้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาเสียให้ได้ เมื่อแต่งแล้วมีความสุขอยู่ช่วงหนึ่ง ต่อมาก็กลายเป็นซึมเซาเหงาหงอย ขาดความมั่นใจเพราะอยู่ในกรงทองขาดความอิสระในการที่จะโบยบินไปในท้องฟ้าอันกว้างไกล มีความร่ำรวยหรูหราสะดวกสบาย แต่ใจเหมือนถูกกักขังไว้ เหมือนไร้อิสรภาพตลอดเวลา
บางคนใจรักความสงบและไม่ได้ให้ความสำคัญเรื่องทางเพศเป็นอุปนิสัย แต่ต้องกลายเป็นหัวหน้าครอบครัวหรือกลายเป็นแม่บ้านต้องดิ้นรนทำมาหากินหาเงินทองแต่ก็ไม่ค่อยทันชาวบ้านเขา บางคนก็กลายเป็นคนหมดศักยภาพ บางคนก็กลายเป็นคนขี้เมา เป็นผู้หญิงก็มักจะกลายเป็นคนโมโหร้ายหรือกลายเป็นคนก้าวร้าว เพราะหัวใจโหยหาความสงบสุขทางใจ ซึ่งเป็นสิ่งไม่อาจหาได้ท่ามกลางความสะดวกสบาย เกียรติยศ หรือเงินทอง
จงอย่าปล่อยให้ชีวิตของเราสับสนหรือเคว้งคว้างอยู่ เพียงกล้าเลือกเส้นทางที่เป็นของเราอย่างแท้จริง ชีวิตก็เริ่มพบกับอรุณแห่งความหวังแล้ว อย่าให้กระแสสังคมไหลบ่าท่วมทับชีวิตและหัวใจของเราจนไม่เหลือที่พอจะหายใจ จงกล้าที่จะเดินไปบนหนทางที่เรามีความสุขใจและปลอดโปร่งใจ เพื่อเป็นชีวิตที่เป็นตัวเราอย่างแท้จริง
เมื่อค้นพบว่าตัวเองปรารถนาหรือต้องการสิ่งใดในชีวิต สายธารแห่งความสุขสงบอันลึกซึ้งก็จะเริ่มไหลรินมาสู่หัวใจดวงนี้ เราได้กลับคืนสู่ความไร้เดียงสาเหมือนเด็กอีกครั้ง สิ่งนั้นจะกลายเป็นพรของชีวิต สมาธิภาวนาจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับชีวิตของเรา
คุรุอตีศะ
๑๗ มกราคม ๒๕๕๘
