สายสัมพันธ์

เรื่อง  สายสัมพันธ์

โอ้ความรักช่างแสนบริสุทธิ์ ช่างงามสุดผุดผ่องไร้ใดเหมือน
เมื่อขึ้นชื่อว่ารักไม่ลืมเลือน                      ไม่มีเสื่อมรักนั้นไม่โรยรา
รักแท้นั้นออกจากใจใช่พิสูจน์ งามทั้งรูปงามทั้งใจใช่หนักหนา
ความรักนั้นมิใช่เป็นมายา รักนำพารอยยิ้มเต็มดวงใจ
สมประสงค์สมปองในความรัก ย่อมพิทักษ์ตราตรึงดวงใจได้
ต่างก็มอบความรักคือ...หัวใจ       สองดวงใจพันผูกสายสัมพันธ์
กลอนบทนี้แต่งขึ้นด้วยความรัก เฝ้าฟูมฟักถนอมหัวใจนั้น
กาลเวลาผ่านไปรักนิรันดร์ ความรักนั้นยังอยู่นิรันดร
ปิ่นทอง.
๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๗.