ความรัก

ความรัก

 

     
      
                                                               “ถ้าเธอไม่ยุ่งเกี่ยวกับความรักเธอจะไปถึง”


             “ ณ สุดขอบฟ้า      ประจิมทิศา    ปริศนาดัชนี
อ่อนช้อยงามล้ำ   สีดำสนิทดี    เหนือสันคีรี    ชี้ชวนเดินทาง
             ชี้สู่ทิศใต้   กังวานเสียงใส  บอกใบ้น้องนาง
อย่ายุ่งเรื่องรัก    จงผลักให้ห่าง จะไม่แรมร้าง  จักไปถึงเอย
             จักถึงไหนหนอ   ลูกไม่รีรอ  หยอกล้อเอื้อนเอ่ย
ยี่สิบกว่าปี   ไม่มีเฉลย   คืนวันล่วงเลย  ลูกยังยืนงง
             ที่ โน้น..ที่ไหน..   จะไปอย่างไร  ดังใจประสงค์
แม่จ๋าอยู่ไหน   เป็นใครขอจง  บอกมาตรงตรง  อย่าให้งมงาย
             ตัดรักลาร้าง  ทิ้งญาติไกลห่าง  เยื้องย่างกรีดกราย
เดินตามมาแล้ว    รึแคล้วจุดหมาย  แม่อย่าทำลาย   น้ำใจลูกยา
             รูปแบบนักบวช   เขามาโอ้อวด    ทำปวดใจข้า
ไม่รู้ปริยัติ   ปฏิบัติไขว่คว้า   ต่างคนต่างว่า    ตามทิฏฐิตน
             เจ็บช้ำน้ำใจ   รำพึงร่ำไห้  วุ่นวายสับสน
สมาธิปัญญา   ศีลาฝึกจน  จิตเป็นกุศล   ถูกทิ้งเลือนลาง
             ยากแสนแน่นอก   ยากจักหยิบยก  จิตตกอ้างว้าง
อ่อนเปลี้ยเพลียแรง    แห้งแล้งหมองหมาง  มึนงงหลงทาง  ยากยิ่งเยียวยา
             ..................เพราะลูกนี้โง่   ไม่รู้จักโพธิ์   ร่มโตงามตา
ทิ้งโพธิ์จากไป  ไม่รู้คุณค่า  เมื่อหวนกลับมา  โพธิ์ร่วงโรยรอ
             โอ..บัดนี้รู้แล้ว    ดวงจิตผ่องแผ้ว  พอแล้วแหละพอ
ลูกจะเลี้ยงใหม่  กายใจนี้หนอ  รดให้แตกกอ  ชุบหน่อโพธิ์เดิม
             ความรัก....  ที่แม่ชี้ชัก   มิพักส่งเสริม
รักไม่จำกัด  สารพัดเคลิบเคลิ้ม  รักตนเหิมเกริม  เบญจขันธ์นั่นแล
            ...... เพียรเพ่งอยู่นาน   เดือนปีผันผ่าน ถูกมารรังแก
กว่าจะรู้จัก   ความรักที่แม่  หมายมั่นเที่ยงแท้   ให้ลูกแปรปลง
             จุดหมายปลายทาง   สุดขอบฟ้ากว้าง  ก้าวอย่างมั่นคง
เมื่อรู้จุดหมาย  เมื่อคลายรักหลง  ดับสังขารลง  คงถึงได้เอง ฯ
             
ถึงได้ที่ไหน....
ถึงได้ที่นี่...ที่กายใจฉันเอง.


                                                                       สากิยานี  ๒๕๓๙