เดือนฉายแสง

เดือนฉายแสง

 


 วันเวลา   ผ่านไป   ไม่เคยกลับ
วันลาลับ   ย่อมดับไป   ไม่เห็นหน้า
มองขึ้นฟ้า   ก็จะเห็น   เดือนดารา
มองลงมา   ยิ้มหล้า   น่าชื่นชม
ถึงเดือนมืด   เดือนดารา   หายลาลับ
ไม่เห็นเดือน   ฉายสว่าง   น่าขื่นขม
เหมือนเวลา   คนเราทุกข์   ทุกข์ระทม
ช่างระทม   มืดมน   หาใดเทียบ   นั้นไม่มี
เมื่อถึงคราว   ท้องฟ้า   สว่างไสว
แสงรำไร   เดือนเด่น   นั้นเป็นศรี
เดือนดารา   ส่องสว่าง   ทั้งราตรี
เมื่อท้องฟ้า   ที่มืดมน   หายลับไป
เหมือนชีวิต   คนเรา   นี้แหละหนอ
ความไม่เที่ยง   และเที่ยงหนอ   อยู่ตรงไหน
ถึงแม้ว่า   จะพยายาม   ค้นหาไป
หาเท่าไร   หาเท่าไร   ก็ไม่เจอ
ถ้าจะบอก   ว่าทุกอย่าง   มันไม่เที่ยง
เอาความเที่ยง   แน่นอนนั้น   มันไม่ได้
แม้กระทั่ง   ชีวิตเรา   จะวาวาย
ลมหายใจ   หมดไป   ไม่แน่นอน
จงทำดี   บุญกุศล   แต่วันนี้
ไม่ต้องรอ   ให้ความทุกข์   มาเสียก่อน
เพราะความทุกข์   มาแบบใด   ไม่แน่นอน
ถ้ารอทุกข์   นั้นมาก่อน   นั้นป่วยการ
.............................................
                             ปิ่นทอง
                                 ๒๕  เมษายน  ๒๕๕๗

 

 

พระสัจธรรม

 

การทำบุญใดไม่เท่า   ทำบุญใน   พระพุทธศาสนา

รักษาพุทธวจนะ   ขององค์พระศาสดา

อันเป็นที่มา   ของพระสัจธรรม เพื่อให้ธรรมะ

   ดำรงไว้ ให้ธรรมะกับโลก   ได้อยู่   ร่วมกันนั้น

สรรพสิ่ง   ในโลกนั้น   เปลี่ยนได้ฉับพลัน

เพราะทุกอย่าง   มีความ   ไม่แน่นอน

สิ่งที่จะ   ช่วยพวกเรา   ไว้ได้นั้น

คือคำสอน  เป็นธรรมะ   ไว้เพียบพร้อม

พระพุทธ   พระธรรม   พระสงฆ์ นั้นคอยป้อง

ท่องให้ขึ้น   จำให้ดี   ให้ขึ้นใจ

ให้ระลึก   นึกถึง   อยู่เสมอ

สิ่งที่ดี   สิ่งที่งาม   จะรักษา   พวกเราไว้

ค่อยเตือนสติ   เรียกจิต   เรียกใจ   เอาไว้ได้

จะป้องกัน   ภัยไว้ได้   อย่างเฉียบพลัน

ขอเพียงมี   พระรัตนตรัย   ไว้ในใจ

ขอเพียงศึกษาและเข้าใจ   แก่นของต้นไม้   แห่งธรรมะไว้เท่านั้น

แค่รู้จัก   ปล่อยวางได้   ความหมาย   ก็เหมือนกัน

เพียงแค่วาง   เพียงแค่วาง   ก็เพียงพอ

...................................................

                  เด็กกะโปโล